habituar
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Español[editar]
habituar | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Del latín medieval habituāre.
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Dar alguien a costumbre.1
- Uso: se emplea más como pronominal
- Sinónimos: acostumbrar, hacer.
Relacionados[editar]
Conjugación[editar]
Véase también[editar]
Traducciones[editar]
Traducciones
|
Catalán[editar]
habituar | |
Noroccidental (AFI): | /a.βi.tuˈa/ |
Oriental (AFI): | /ə.βi.tuˈa/ |
Valencia (AFI): | /a.βi.tuˈaɾ/ |
Homófono: | habituà |
Etimología[editar]
Del latín medieval habituari.2
Verbo transitivo[editar]
Conjugación[editar]
Flexión de habituarprimera conjugación, regular
Formes no personals | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Simples | Compostes | ||||||
Infinitiu | habituar | haver habituat | |||||
Gerundi | habituant | havent habituat | |||||
Participis | habituat, habituada, habituats, habituades | ||||||
Formes personals | |||||||
nombre | singular | plural | |||||
persona | primera | segona | tercera | primera | segona | tercera | |
Mode indicatiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Temps simples |
Present | habituo / habitue / habitui / habitu | habitues | habitua | habituem / habituam | habitueu / habituau | habituen |
Pretèrit imperfet | habituava | habituaves | habituava | habituàvem | habituàveu | habituaven | |
Pretèrit perfet | habituí | habituares | habituà | habituàrem | habituàreu | habituaren | |
vaig habituar | vas habituar | va habituar | vam habituar | vau habituar | van habituar | ||
Futur | habituaré | habituaràs | habituarà | habituarem | habituareu | habituaran | |
Condicional | habituaria | habituaries | habituaria | habituaríem | habituaríeu | habituarien | |
Temps compostos |
Pretèrit indefinit | he habituat | has habituat | ha habituat | hem habituat | heu habituat | han habituat |
Pretèrit pluscuamperfet | havia habituat | havies habituat | havia habituat | havíem habituat | havieu habituat | havien habituat | |
Pretèrit anterior | vaig haver habituat | vas haver habituat | va haver habituat | vam haver habituat | vau haver habituat | van haver habituat | |
Futur compost | hauré habituat | hauràs habituat | haurà habituat | haurem habituat | haureu habituat | hauran habituat | |
Condicional compost | hauria habituat | hauries habituat | hauria habituat | hauríem habituat | hauries habituat | haurien habituat | |
Mode subjuntiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Temps simples |
Present | habitui / habitue | habituis / habitues | habitui / habitue | habituem | habitueu | habituin / habituen |
Pretèrit imperfet | habituara | habituares | habituara | habituàrem | habituareu | habituaren | |
habituès | habituessis | habituès | habituèssim | habituèssiu | habituessin | ||
Futur | habituaré | habituaràs | habituarà | habituarem | habituareu | habituaran | |
Temps compostos |
Pretèrit perfet | hagi habituat | hagis habituat | hagi habituat | haguem habituat | hagueu habituat | haguen habituat |
Pretèrit pluscuamperfet | haguès habituat | haguessis habituat | haguès habituat | haguèssim habituat | haguessiu habituat | haguessin habituat | |
haguera habituat | hagueres habituat | haguera habituat | haguèrem habituat | haguereu habituat | hagueren habituat | ||
Futur compost | hauré habituat | hauràs habituat | haurà habituat | haurem habituat | haureu habituat | hauran habituat | |
Mode imperatiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Present | habitua | habitui / habitue | habituem | habitueu / habituau | habituin / habituen |
Información adicional[editar]
- Derivado: habituar-se.
Gallego[editar]
habituar | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Del latín medieval habituāre.
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Habituar.
- Sinónimo: acostumarse.
Conjugación[editar]
Interlingua[editar]
habituar | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Habituar.
Portugués[editar]
habituar | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Del latín medieval habituāre.3
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Habituar.
- Sinónimo: acostumar-se.
Conjugación[editar]
Flexión de habituarprimera conjugación, regular
Provenzal antiguo[editar]
habituar | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Grafía alternativa: | abituar |
Etimología[editar]
Del latín medieval habituari.
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Habituar.
Referencias y notas[editar]
- ↑ «habituar», Diccionario de la lengua española (2001), 22.ª ed., Madrid: Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española y Espasa.
- ↑ VV.AA. (1998) "habituar". En: Gran diccionari de la llengua catalana. Barcelona: Institut d'Estudis Catalans
- ↑ «habituar». En: Dicionário online Caldas Aulete.
Categorías:
- Español
- ES:Palabras de origen latino
- ES:Verbos
- ES:Verbos transitivos
- ES:Verbos con uso pronominal
- ES:Verbos regulares
- ES:Primera conjugación
- ES:Verbos regulares con cambio ortográfico
- Catalán-Español
- CA:Homófonos
- CA:Palabras de origen latino
- CA:Verbos
- CA:Verbos transitivos
- CA:Verbos regulares
- Gallego-Español
- GL:Palabras de origen latino
- GL:Verbos
- GL:Verbos transitivos
- GL:Verbos regulares
- GL:Primera conjugación
- Interlingua-Español
- IA:Verbos
- IA:Verbos transitivos
- Portugués-Español
- PT:Palabras de origen latino
- PT:Verbos
- PT:Verbos transitivos
- PT:Verbos regulares
- PT:Primera conjugación
- Provenzal antiguo-Español
- PRO:Palabras de origen latino
- PRO:Verbos
- PRO:Verbos transitivos