inculcar
Apariencia
inculcar | |
pronunciación (AFI) | [iŋ.kulˈkaɾ] |
silabación | in-cul-car |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
rima | aɾ |
Etimología
[editar]Verbo transitivo
[editar]- 1
- Apretar o presionar una cosa contra otra.[1]
- Uso: se emplea también como pronominal: inculcarse.
- 2
- Manifestar con repetida insistencia algo, para que se quede en la memoria de alguien.[1]
Conjugación
[editar]Conjugación de inculcar paradigma: complicar (regular) [▲▼]
Formas no personales (verboides) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Infinitivo | inculcar | haber inculcado | |||||
Gerundio | inculcando | habiendo inculcado | |||||
Participio | inculcado | ||||||
Formas personales | |||||||
Modo indicativo | |||||||
yo | tú | vos | él, ella, usted | nosotros | vosotros | ustedes, ellos | |
Presente | yo inculco | tú inculcas | vos inculcás | él, ella, usted inculca | nosotros inculcamos | vosotros inculcáis | ustedes, ellos inculcan |
Pretérito imperfecto | yo inculcaba | tú inculcabas | vos inculcabas | él, ella, usted inculcaba | nosotros inculcábamos | vosotros inculcabais | ustedes, ellos inculcaban |
Pretérito perfecto | yo inculqué | tú inculcaste | vos inculcaste | él, ella, usted inculcó | nosotros inculcamos | vosotros inculcasteis | ustedes, ellos inculcaron |
Pretérito pluscuamperfecto | yo había inculcado | tú habías inculcado | vos habías inculcado | él, ella, usted había inculcado | nosotros habíamos inculcado | vosotros habíais inculcado | ustedes, ellos habían inculcado |
Pretérito perfecto compuesto | yo he inculcado | tú has inculcado | vos has inculcado | él, ella, usted ha inculcado | nosotros hemos inculcado | vosotros habéis inculcado | ustedes, ellos han inculcado |
Futuro | yo inculcaré | tú inculcarás | vos inculcarás | él, ella, usted inculcará | nosotros inculcaremos | vosotros inculcaréis | ustedes, ellos inculcarán |
Futuro compuesto | yo habré inculcado | tú habrás inculcado | vos habrás inculcado | él, ella, usted habrá inculcado | nosotros habremos inculcado | vosotros habréis inculcado | ustedes, ellos habrán inculcado |
Pretérito anterior† | yo hube inculcado | tú hubiste inculcado | vos hubiste inculcado | él, ella, usted hubo inculcado | nosotros hubimos inculcado | vosotros hubisteis inculcado | ustedes, ellos hubieron inculcado |
Modo condicional | |||||||
yo | tú | vos | él, ella, usted | nosotros | vosotros | ustedes, ellos | |
Condicional simple | yo inculcaría | tú inculcarías | vos inculcarías | él, ella, usted inculcaría | nosotros inculcaríamos | vosotros inculcaríais | ustedes, ellos inculcarían |
Condicional compuesto | yo habría inculcado | tú habrías inculcado | vos habrías inculcado | él, ella, usted habría inculcado | nosotros habríamos inculcado | vosotros habríais inculcado | ustedes, ellos habrían inculcado |
Modo subjuntivo | |||||||
que yo | que tú | que vos | que él, que ella, que usted | que nosotros | que vosotros | que ustedes, que ellos | |
Presente | que yo inculque | que tú inculques | que vos inculques, inculqués | que él, que ella, que usted inculque | que nosotros inculquemos | que vosotros inculquéis | que ustedes, que ellos inculquen |
Pretérito imperfecto | que yo inculcara, inculcase | que tú inculcaras, inculcases | que vos inculcaras, inculcases | que él, que ella, que usted inculcara, inculcase | que nosotros inculcáramos, inculcásemos | que vosotros inculcarais, inculcaseis | que ustedes, que ellos inculcaran, inculcasen |
Pretérito perfecto | que yo haya inculcado | que tú hayas inculcado | que vos hayas inculcado | que él, que ella, que usted haya inculcado | que nosotros hayamos inculcado | que vosotros hayáis inculcado | que ustedes, que ellos hayan inculcado |
Pretérito pluscuamperfecto | que yo hubiera inculcado, hubiese inculcado | que tú hubieras inculcado, hubieses inculcado | que vos hubieras inculcado, hubieses inculcado | que él, que ella, que usted hubiera inculcado, hubiese inculcado | que nosotros hubiéramos inculcado, hubiésemos inculcado | que vosotros hubierais inculcado, hubieseis inculcado | que ustedes, que ellos hubieran inculcado, hubiesen inculcado |
Futuro† | que yo inculcare | que tú inculcares | que vos inculcares | que él, que ella, que usted inculcare | que nosotros inculcáremos | que vosotros inculcareis | que ustedes, que ellos inculcaren |
Futuro compuesto† | que yo hubiere inculcado | que tú hubieres inculcado | que vos hubieres inculcado | que él, que ella, que usted hubiere inculcado | que nosotros hubiéremos inculcado | que vosotros hubiereis inculcado | que ustedes, que ellos hubieren inculcado |
Modo imperativo | |||||||
― | (tú) | (vos) | (usted) | (nosotros) | (vosotros) | (ustedes) | |
Presente | ― | (tú) inculca | (vos) inculcá | (usted) inculque | (nosotros) inculquemos | (vosotros) inculcad | (ustedes) inculquen |
Leyenda: † arcaico, x no normativo, PART se usa más como participio, ADJ se usa más como adjetivo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad | |||||||
Véase también
[editar]- inculcarse (obstinarse, poco usado).
Traducciones
[editar]Asturiano
[editar]inculcar | |
pronunciación (AFI) | [iŋ.kulˈkaɾ] |
silabación | in-cul-car |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
rima | aɾ |
Etimología
[editar]Del latín inculcāre.
Verbo transitivo
[editar]- 1
- Inculcar.
Conjugación
[editar]Formes non personales | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Infinitivu | inculcar | |||||
Xerundiu | inculcando | |||||
Participiu | inculcáu, inculcada, inculcao, inculcaos, inculcaes | |||||
Formes personales | ||||||
Númberu | Singular | Plural | ||||
Persona | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera |
Mou indicativu | yo | tu | él | nosotros | vosotros | ellos |
Presente | inculco | inculces | inculca | inculcamos | inculcáis | inculcen |
Imperfeutu | inculcaba | inculcabes | inculcaba | inculcábamos inculcábemos |
inculcabais inculcabeis |
inculcaben |
Indefiniu | inculcé | inculcasti inculcesti |
inculcó | inculcemos | inculcastis inculcestis |
inculcaron |
Futuru | inculcaré | inculcarás | inculcará | inculcaremos | inculcaréis | inculcarán |
Potencial | inculcaría | inculcaríes | inculcaría | inculcaríamos inculcaríemos |
inculcaríais inculcaríeis |
inculcaríen |
Mou suxuntivu | yo | tu | él | nosotros | vosotros | ellos |
Presente | inculce | inculcas inculces |
inculce | inculcemos | inculcéis | inculcan inculcen |
Imperfeutu | inculcara inculcare |
inculcaras inculcares |
inculcara inculcare |
inculcarámos inculcarémos |
inculcarais inculcareis |
inculcaran inculcaren |
Imperativu | yo | tu | él | nosotros | vosotros | ellos |
Presente | inculca | inculcái |
inculcar | |
pronunciación (AFI) | [iŋ.kuɫˈka] [iŋ.kuɫˈkaɾ] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
homófonos | inculcà |
rima | a |
Etimología
[editar]Del latín inculcāre.
Verbo transitivo
[editar]- 1
- Inculcar.
Conjugación
[editar]Flexión de inculcarprimera conjugación, regular
Formes no personals | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Simples | Compostes | ||||||
Infinitiu | inculcar | haver inculcat | |||||
Gerundi | inculcant | havent inculcat | |||||
Participis | inculcat, inculcada, inculcats, inculcades | ||||||
Formes personals | |||||||
nombre | singular | plural | |||||
persona | primera | segona | tercera | primera | segona | tercera | |
Mode indicatiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Temps simples |
Present | inculco / inculce / inculci / inculc | inculces | inculca | inculcem / inculcam | inculceu / inculcau | inculcen |
Pretèrit imperfet | inculcava | inculcaves | inculcava | inculcàvem | inculcàveu | inculcaven | |
Pretèrit perfet | inculcí | inculcares | inculcà | inculcàrem | inculcàreu | inculcaren | |
vaig inculcar | vas inculcar | va inculcar | vam inculcar | vau inculcar | van inculcar | ||
Futur | inculcaré | inculcaràs | inculcarà | inculcarem | inculcareu | inculcaran | |
Condicional | inculcaria | inculcaries | inculcaria | inculcaríem | inculcaríeu | inculcarien | |
Temps compostos |
Pretèrit indefinit | he inculcat | has inculcat | ha inculcat | hem inculcat | heu inculcat | han inculcat |
Pretèrit pluscuamperfet | havia inculcat | havies inculcat | havia inculcat | havíem inculcat | havieu inculcat | havien inculcat | |
Pretèrit anterior | vaig haver inculcat | vas haver inculcat | va haver inculcat | vam haver inculcat | vau haver inculcat | van haver inculcat | |
Futur compost | hauré inculcat | hauràs inculcat | haurà inculcat | haurem inculcat | haureu inculcat | hauran inculcat | |
Condicional compost | hauria inculcat | hauries inculcat | hauria inculcat | hauríem inculcat | hauries inculcat | haurien inculcat | |
Mode subjuntiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Temps simples |
Present | inculci / inculce | inculcis / inculces | inculci / inculce | inculcem | inculceu | inculcin / inculcen |
Pretèrit imperfet | inculcara | inculcares | inculcara | inculcàrem | inculcareu | inculcaren | |
inculcès | inculcessis | inculcès | inculcèssim | inculcèssiu | inculcessin | ||
Futur | inculcaré | inculcaràs | inculcarà | inculcarem | inculcareu | inculcaran | |
Temps compostos |
Pretèrit perfet | hagi inculcat | hagis inculcat | hagi inculcat | haguem inculcat | hagueu inculcat | haguen inculcat |
Pretèrit pluscuamperfet | haguès inculcat | haguessis inculcat | haguès inculcat | haguèssim inculcat | haguessiu inculcat | haguessin inculcat | |
haguera inculcat | hagueres inculcat | haguera inculcat | haguèrem inculcat | haguereu inculcat | hagueren inculcat | ||
Futur compost | hauré inculcat | hauràs inculcat | haurà inculcat | haurem inculcat | haureu inculcat | hauran inculcat | |
Mode imperatiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Present | inculca | inculci / inculce | inculcem | inculceu / inculcau | inculcin / inculcen |
Información adicional
[editar]- Derivados: inculcable, inculcació, inculcador.
Gallego
[editar]inculcar | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología
[editar]Del latín inculcāre.
Verbo transitivo
[editar]- 1
- Inculcar.
Conjugación
[editar]Occitano
[editar]inculcar | |
pronunciación (AFI) | [iŋ.kylˈka] |
Etimología
[editar]Del latín inculcāre.
Verbo transitivo
[editar]- 1
- Inculcar.
Información adicional
[editar]- Derivados: inculcable, inculcacion, inculcador.
inculcar | |
brasilero (AFI) | [ĩ.kuʊ̯ˈka(h)] |
carioca (AFI) | [ĩ.kuʊ̯ˈka(χ)] |
paulista (AFI) | [ĩ.kuʊ̯ˈka(ɾ)] |
gaúcho (AFI) | [ĩ.kuʊ̯ˈka(ɻ)] |
europeo (AFI) | [ĩ.kuɫˈkaɾ] |
alentejano/algarvio (AFI) | [ĩ.kuɫˈka.ɾi] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
rima | a(ʁ) |
Etimología
[editar]Del latín inculcāre.
Verbo transitivo
[editar]- 1
- Inculcar.
Conjugación
[editar]Flexión de inculcarprimera conjugación, regular
Información adicional
[editar]- Derivados: incalculável, inculcador.
Referencias y notas
[editar]Categorías:
- Español
- ES:Palabras agudas
- ES:Palabras trisílabas
- ES:Rimas:aɾ
- ES:Palabras provenientes del latín
- ES:Verbos
- ES:Verbos transitivos
- ES:Imprenta
- ES:Verbos regulares
- ES:Verbos del paradigma complicar
- ES:Verbos de la primera conjugación
- AST:Traducciones incompletas o imprecisas
- CA:Traducciones incompletas o imprecisas
- FR:Traducciones incompletas o imprecisas
- FRM:Traducciones incompletas o imprecisas
- IT:Traducciones incompletas o imprecisas
- OC:Traducciones incompletas o imprecisas
- PT:Traducciones incompletas o imprecisas
- RO:Traducciones incompletas o imprecisas
- Asturiano
- AST:Palabras agudas
- AST:Palabras trisílabas
- AST:Rimas:aɾ
- AST:Palabras provenientes del latín
- AST:Verbos
- AST:Verbos transitivos
- AST:Primera conjugación
- Catalán
- CA:Palabras agudas
- CA:Palabras trisílabas
- CA:Rimas:a
- CA:Palabras provenientes del latín
- CA:Verbos
- CA:Verbos transitivos
- CA:Verbos regulares
- Gallego
- GL:Palabras sin transcripción fonética
- GL:Palabras provenientes del latín
- GL:Verbos
- GL:Verbos transitivos
- GL:Verbos regulares
- GL:Primera conjugación
- Occitano
- OC:Palabras provenientes del latín
- OC:Verbos
- OC:Verbos transitivos
- Portugués
- PT:Palabras agudas
- PT:Palabras trisílabas
- PT:Rimas:a(ʁ)
- PT:Palabras provenientes del latín
- PT:Verbos
- PT:Verbos transitivos
- PT:Verbos regulares
- PT:Primera conjugación