endurar
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Español[editar]
endurar | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Del castellano antiguo endurar ("sufrir"), y este del latín indūrāre ("endurecer").
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Poner duro (algo).1
- Uso: se emplea también como pronominal
- Sinónimo: endurecer.
Conjugación[editar]
Véase también[editar]
Traducciones[editar]
Traducciones
Asturiano[editar]
endurar | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Endurar, sufrir (llevar pacientemente).2
Conjugación[editar]
Formes non personales | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Infinitivu | endurar | |||||
Xerundiu | endurando | |||||
Participiu | enduráu, endurada, endurao, enduraos, enduraes | |||||
Formes personales | ||||||
Númberu | Singular | Plural | ||||
Persona | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera |
Mou indicativu | yo | tu | él | nosotros | vosotros | ellos |
Presente | enduro | endures | endura | enduramos | enduráis | enduren |
Imperfeutu | enduraba | endurabes | enduraba | endurábamos endurábemos |
endurabais endurabeis |
enduraben |
Indefiniu | enduré | endurasti enduresti |
enduró | enduremos | endurastis endurestis |
enduraron |
Futuru | enduraré | endurarás | endurará | enduraremos | enduraréis | endurarán |
Potencial | enduraría | enduraríes | enduraría | enduraríamos enduraríemos |
enduraríais enduraríeis |
enduraríen |
Mou suxuntivu | yo | tu | él | nosotros | vosotros | ellos |
Presente | endure | enduras endures |
endure | enduremos | enduréis | enduran enduren |
Imperfeutu | endurara endurare |
enduraras endurares |
endurara endurare |
endurarámos endurarémos |
endurarais endurareis |
enduraran enduraren |
Imperativu | yo | tu | él | nosotros | vosotros | ellos |
Presente | endura | endurái |
Castellano antiguo[editar]
endurar | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Del latín indūrāre ("endurecer").
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Endurar, sufrir (llevar pacientemente).
Catalán[editar]
endurar | |
Noroccidental (AFI): | [en.duˈɾa] |
Oriental (AFI): | [ən.duˈɾa] |
Valencia (AFI): | [en.duˈɾaɾ] |
Homófono: | endurà |
Etimología[editar]
Del catalán antiguo endurar ("ayunar"). Atestiguado desde el siglo XIV.3
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Endurar, sufrir (llevar pacientemente).
Verbo intransitivo[editar]
Conjugación[editar]
Flexión de endurarprimera conjugación, regular
Formes no personals | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Simples | Compostes | ||||||
Infinitiu | endurar | haver endurat | |||||
Gerundi | endurant | havent endurat | |||||
Participis | endurat, endurada, endurats, endurades | ||||||
Formes personals | |||||||
nombre | singular | plural | |||||
persona | primera | segona | tercera | primera | segona | tercera | |
Mode indicatiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Temps simples |
Present | enduro / endure / enduri / endur | endures | endura | endurem / enduram | endureu / endurau | enduren |
Pretèrit imperfet | endurava | enduraves | endurava | enduràvem | enduràveu | enduraven | |
Pretèrit perfet | endurí | endurares | endurà | enduràrem | enduràreu | enduraren | |
vaig endurar | vas endurar | va endurar | vam endurar | vau endurar | van endurar | ||
Futur | enduraré | enduraràs | endurarà | endurarem | endurareu | enduraran | |
Condicional | enduraria | enduraries | enduraria | enduraríem | enduraríeu | endurarien | |
Temps compostos |
Pretèrit indefinit | he endurat | has endurat | ha endurat | hem endurat | heu endurat | han endurat |
Pretèrit pluscuamperfet | havia endurat | havies endurat | havia endurat | havíem endurat | havieu endurat | havien endurat | |
Pretèrit anterior | vaig haver endurat | vas haver endurat | va haver endurat | vam haver endurat | vau haver endurat | van haver endurat | |
Futur compost | hauré endurat | hauràs endurat | haurà endurat | haurem endurat | haureu endurat | hauran endurat | |
Condicional compost | hauria endurat | hauries endurat | hauria endurat | hauríem endurat | hauries endurat | haurien endurat | |
Mode subjuntiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Temps simples |
Present | enduri / endure | enduris / endures | enduri / endure | endurem | endureu | endurin / enduren |
Pretèrit imperfet | endurara | endurares | endurara | enduràrem | endurareu | enduraren | |
endurès | enduressis | endurès | endurèssim | endurèssiu | enduressin | ||
Futur | enduraré | enduraràs | endurarà | endurarem | endurareu | enduraran | |
Temps compostos |
Pretèrit perfet | hagi endurat | hagis endurat | hagi endurat | haguem endurat | hagueu endurat | haguen endurat |
Pretèrit pluscuamperfet | haguès endurat | haguessis endurat | haguès endurat | haguèssim endurat | haguessiu endurat | haguessin endurat | |
haguera endurat | hagueres endurat | haguera endurat | haguèrem endurat | haguereu endurat | hagueren endurat | ||
Futur compost | hauré endurat | hauràs endurat | haurà endurat | haurem endurat | haureu endurat | hauran endurat | |
Mode imperatiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Present | endura | enduri / endure | endurem | endureu / endurau | endurin / enduren |
Catalán antiguo[editar]
endurar | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Del latín indūrāre ("endurecer").
Verbo intransitivo[editar]
Galaicoportugués[editar]
endurar | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Del latín indūrāre ("endurecer").5
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Endurar, sufrir (llevar pacientemente).5
Verbo intransitivo[editar]
Occitano[editar]
endurar | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Del provenzal antiguo endurar ("sufrir").
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Endurar, sufrir (llevar pacientemente).
Portugués[editar]
endurar | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Del galaicoportugués endurar ("sufrir"), y este del latín indūrāre ("endurecer").
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Endurar, sufrir (llevar pacientemente).
- Sinónimo: endurecer.
Conjugación[editar]
Flexión de endurarprimera conjugación, regular
Provenzal antiguo[editar]
endurar | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Del latín indūrāre ("endurecer").
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Endurecer.
- 2
- Endurar, sufrir (llevar pacientemente).
Verbo intransitivo[editar]
Referencias y notas[editar]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «endurar», Diccionario de la lengua española (2001), 22.ª ed., Madrid: Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española y Espasa.
- ↑ Academia de la Llingua Asturiana. «endurar», en Academia de la Llingua Asturiana: Diccionariu de la Academia de la Llingua Asturiana, edición digital, Oviedo: ALLA. ISBN 978-84-8168-208-3.
- ↑ VV.AA. (1998) "endurar". En: Gran diccionari de la llengua catalana. Barcelona: Institut d'Estudis Catalans
- ↑ «endurar». En: Vocabulari de la llengua catalana medieval.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 «endurar». En: Dicionario de dicionarios do galego medieval.
Categorías:
- Español
- ES:Palabras de origen castellano antiguo
- ES:Verbos
- ES:Verbos transitivos
- ES:Verbos con uso pronominal
- ES:Verbos regulares
- ES:Primera conjugación
- Asturiano-Español
- AST:Verbos
- AST:Verbos transitivos
- AST:Primera conjugación
- Castellano antiguo-Español
- OSP:Palabras de origen latino
- OSP:Verbos
- OSP:Verbos transitivos
- Catalán-Español
- CA:Homófonos
- CA:Palabras de origen catalán antiguo
- CA:Verbos
- CA:Verbos transitivos
- CA:Verbos intransitivos
- CA:Verbos regulares
- Catalán antiguo-Español
- ROA-OCA:Palabras de origen latino
- ROA-OCA:Verbos
- ROA-OCA:Verbos intransitivos
- Galaicoportugués-Español
- ROA-OPT:Palabras de origen latino
- ROA-OPT:Verbos
- ROA-OPT:Verbos transitivos
- ROA-OPT:Verbos intransitivos
- Occitano-Español
- OC:Palabras de origen provenzal antiguo
- OC:Verbos
- OC:Verbos transitivos
- Portugués-Español
- PT:Palabras de origen galaicoportugués
- PT:Verbos
- PT:Verbos transitivos
- PT:Verbos regulares
- PT:Primera conjugación
- Provenzal antiguo-Español
- PRO:Palabras de origen latino
- PRO:Verbos
- PRO:Verbos transitivos
- PRO:Verbos intransitivos