endurar

De Wikcionario, el diccionario libre
Ir a la navegación Ir a la búsqueda

Español[editar]

 endurar
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Etimología[editar]

Del castellano antiguo endurar ("sufrir"), y este del latín indūrāre ("endurecer").

Verbo transitivo[editar]

1
Poner duro (algo).1
2
Llevar pacientemente.1
3
Dilatar o diferir (algo).1
4
Reservar una porción de los ingresos.1

Conjugación[editar]

Véase también[editar]

Traducciones[editar]

Asturiano[editar]

 endurar
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Etimología[editar]

Si puedes, incorpórala: ver cómo

Verbo transitivo[editar]

1
Endurar, sufrir (llevar pacientemente).2

Conjugación[editar]

Castellano antiguo[editar]

 endurar
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Etimología[editar]

Del latín indūrāre ("endurecer").

Verbo transitivo[editar]

1
Endurar, sufrir (llevar pacientemente).

Catalán[editar]

 endurar
Noroccidental (AFI):  [en.duˈɾa]
Oriental (AFI):  [ən.duˈɾa]
Valencia (AFI):  [en.duˈɾaɾ]
Homófono endurà

Etimología[editar]

Del catalán antiguo endurar ("ayunar"). Atestiguado desde el siglo XIV.3

Verbo transitivo[editar]

1
Endurar, sufrir (llevar pacientemente).

Verbo intransitivo[editar]

2
Ayunar (evitar alimentos).

Conjugación[editar]

Catalán antiguo[editar]

 endurar
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Etimología[editar]

Del latín indūrāre ("endurecer").

Verbo intransitivo[editar]

1
Ayunar (evitar alimentos).4

Galaicoportugués[editar]

 endurar
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Etimología[editar]

Del latín indūrāre ("endurecer").5

Verbo transitivo[editar]

1
Endurar, sufrir (llevar pacientemente).5

Verbo intransitivo[editar]

2
Durar, subsistir.5

Occitano[editar]

 endurar
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Etimología[editar]

Del provenzal antiguo endurar ("sufrir").

Verbo transitivo[editar]

1
Endurar, sufrir (llevar pacientemente).

Portugués[editar]

 endurar
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Etimología[editar]

Del galaicoportugués endurar ("sufrir"), y este del latín indūrāre ("endurecer").

Verbo transitivo[editar]

1
Endurar, sufrir (llevar pacientemente).

Conjugación[editar]

Provenzal antiguo[editar]

 endurar
Pronunciación (AFI):  Si puedes, ¡incorpórala!

Etimología[editar]

Del latín indūrāre ("endurecer").

Verbo transitivo[editar]

1
Endurecer.
2
Endurar, sufrir (llevar pacientemente).

Verbo intransitivo[editar]

3
Ayunar (evitar alimentos).

Referencias y notas[editar]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 «endurar», Diccionario de la lengua española (2001), 22.ª ed., Madrid: Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española y Espasa.
  2. Academia de la Llingua Asturiana. «endurar», en Academia de la Llingua Asturiana: Diccionariu de la Academia de la Llingua Asturiana, edición digital, Oviedo: ALLA. ISBN 978-84-8168-208-3.
  3. VV.AA. (1998) "endurar". En: Gran diccionari de la llengua catalana. Barcelona: Institut d'Estudis Catalans
  4. «endurar». En: Vocabulari de la llengua catalana medieval.
  5. 5,0 5,1 5,2 «endurar». En: Dicionario de dicionarios do galego medieval.