endurar
Apariencia
endurar | |
pronunciación (AFI) | [en̪.d̪uˈɾaɾ] |
silabación | en-du-rar[1] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
rima | aɾ |
Etimología
[editar]Del castellano antiguo endurar ('sufrir'), y este del latín indūrāre ('endurecer').
Verbo transitivo
[editar]Conjugación
[editar]Conjugación de endurar paradigma: amar (regular) [▲▼]
Formas no personales (verboides) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Infinitivo | endurar | haber endurado | |||||
Gerundio | endurando | habiendo endurado | |||||
Participio | endurado | ||||||
Formas personales | |||||||
Modo indicativo | |||||||
yo | tú | vos | él, ella, usted | nosotros | vosotros | ustedes, ellos | |
Presente | yo enduro | tú enduras | vos endurás | él, ella, usted endura | nosotros enduramos | vosotros enduráis | ustedes, ellos enduran |
Pretérito imperfecto | yo enduraba | tú endurabas | vos endurabas | él, ella, usted enduraba | nosotros endurábamos | vosotros endurabais | ustedes, ellos enduraban |
Pretérito perfecto | yo enduré | tú enduraste | vos enduraste | él, ella, usted enduró | nosotros enduramos | vosotros endurasteis | ustedes, ellos enduraron |
Pretérito pluscuamperfecto | yo había endurado | tú habías endurado | vos habías endurado | él, ella, usted había endurado | nosotros habíamos endurado | vosotros habíais endurado | ustedes, ellos habían endurado |
Pretérito perfecto compuesto | yo he endurado | tú has endurado | vos has endurado | él, ella, usted ha endurado | nosotros hemos endurado | vosotros habéis endurado | ustedes, ellos han endurado |
Futuro | yo enduraré | tú endurarás | vos endurarás | él, ella, usted endurará | nosotros enduraremos | vosotros enduraréis | ustedes, ellos endurarán |
Futuro compuesto | yo habré endurado | tú habrás endurado | vos habrás endurado | él, ella, usted habrá endurado | nosotros habremos endurado | vosotros habréis endurado | ustedes, ellos habrán endurado |
Pretérito anterior† | yo hube endurado | tú hubiste endurado | vos hubiste endurado | él, ella, usted hubo endurado | nosotros hubimos endurado | vosotros hubisteis endurado | ustedes, ellos hubieron endurado |
Modo condicional | |||||||
yo | tú | vos | él, ella, usted | nosotros | vosotros | ustedes, ellos | |
Condicional simple | yo enduraría | tú endurarías | vos endurarías | él, ella, usted enduraría | nosotros enduraríamos | vosotros enduraríais | ustedes, ellos endurarían |
Condicional compuesto | yo habría endurado | tú habrías endurado | vos habrías endurado | él, ella, usted habría endurado | nosotros habríamos endurado | vosotros habríais endurado | ustedes, ellos habrían endurado |
Modo subjuntivo | |||||||
que yo | que tú | que vos | que él, que ella, que usted | que nosotros | que vosotros | que ustedes, que ellos | |
Presente | que yo endure | que tú endures | que vos endures, endurés | que él, que ella, que usted endure | que nosotros enduremos | que vosotros enduréis | que ustedes, que ellos enduren |
Pretérito imperfecto | que yo endurara, endurase | que tú enduraras, endurases | que vos enduraras, endurases | que él, que ella, que usted endurara, endurase | que nosotros enduráramos, endurásemos | que vosotros endurarais, enduraseis | que ustedes, que ellos enduraran, endurasen |
Pretérito perfecto | que yo haya endurado | que tú hayas endurado | que vos hayas endurado | que él, que ella, que usted haya endurado | que nosotros hayamos endurado | que vosotros hayáis endurado | que ustedes, que ellos hayan endurado |
Pretérito pluscuamperfecto | que yo hubiera endurado, hubiese endurado | que tú hubieras endurado, hubieses endurado | que vos hubieras endurado, hubieses endurado | que él, que ella, que usted hubiera endurado, hubiese endurado | que nosotros hubiéramos endurado, hubiésemos endurado | que vosotros hubierais endurado, hubieseis endurado | que ustedes, que ellos hubieran endurado, hubiesen endurado |
Futuro† | que yo endurare | que tú endurares | que vos endurares | que él, que ella, que usted endurare | que nosotros enduráremos | que vosotros endurareis | que ustedes, que ellos enduraren |
Futuro compuesto† | que yo hubiere endurado | que tú hubieres endurado | que vos hubieres endurado | que él, que ella, que usted hubiere endurado | que nosotros hubiéremos endurado | que vosotros hubiereis endurado | que ustedes, que ellos hubieren endurado |
Modo imperativo | |||||||
― | (tú) | (vos) | (usted) | (nosotros) | (vosotros) | (ustedes) | |
Presente | ― | (tú) endura | (vos) endurá | (usted) endure | (nosotros) enduremos | (vosotros) endurad | (ustedes) enduren |
Leyenda: † arcaico, x no normativo, PART se usa más como participio, ADJ se usa más como adjetivo, ■ cambio ortográfico, ■ irregularidad | |||||||
Véase también
[editar]Traducciones
[editar]Traducciones [▲▼]
Asturiano
[editar]endurar | |
pronunciación (AFI) | [en̪.d̪uˈɾaɾ] |
silabación | en-du-rar |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
rima | aɾ |
Etimología
[editar]Si puedes, incorpórala: ver cómo
Verbo transitivo
[editar]Conjugación
[editar]Formes non personales | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Infinitivu | endurar | |||||
Xerundiu | endurando | |||||
Participiu | enduráu, endurada, endurao, enduraos, enduraes | |||||
Formes personales | ||||||
Númberu | Singular | Plural | ||||
Persona | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera |
Mou indicativu | yo | tu | él | nosotros | vosotros | ellos |
Presente | enduro | endures | endura | enduramos | enduráis | enduren |
Imperfeutu | enduraba | endurabes | enduraba | endurábamos endurábemos |
endurabais endurabeis |
enduraben |
Indefiniu | enduré | endurasti enduresti |
enduró | enduremos | endurastis endurestis |
enduraron |
Futuru | enduraré | endurarás | endurará | enduraremos | enduraréis | endurarán |
Potencial | enduraría | enduraríes | enduraría | enduraríamos enduraríemos |
enduraríais enduraríeis |
enduraríen |
Mou suxuntivu | yo | tu | él | nosotros | vosotros | ellos |
Presente | endure | enduras endures |
endure | enduremos | enduréis | enduran enduren |
Imperfeutu | endurara endurare |
enduraras endurares |
endurara endurare |
endurarámos endurarémos |
endurarais endurareis |
enduraran enduraren |
Imperativu | yo | tu | él | nosotros | vosotros | ellos |
Presente | endura | endurái |
Castellano antiguo
[editar]endurar | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología
[editar]Del latín indūrāre ('endurecer').
Verbo transitivo
[editar]- 1
- Endurar, sufrir (llevar pacientemente).
endurar | |
noroccidental (AFI) | [en.duˈɾa] |
oriental (AFI) | [ən.duˈɾa] |
valencia (AFI) | [en.duˈɾaɾ] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
homófonos | endurà |
rima | a |
Etimología
[editar]Del catalán antiguo endurar ('ayunar'). Atestiguado desde el siglo XIV.[4]
Verbo transitivo
[editar]- 1
- Endurar, sufrir (llevar pacientemente).
Verbo intransitivo
[editar]Conjugación
[editar]Flexión de endurarprimera conjugación, regular
Formes no personals | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Simples | Compostes | ||||||
Infinitiu | endurar | haver endurat | |||||
Gerundi | endurant | havent endurat | |||||
Participis | endurat, endurada, endurats, endurades | ||||||
Formes personals | |||||||
nombre | singular | plural | |||||
persona | primera | segona | tercera | primera | segona | tercera | |
Mode indicatiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Temps simples |
Present | enduro / endure / enduri / endur | endures | endura | endurem / enduram | endureu / endurau | enduren |
Pretèrit imperfet | endurava | enduraves | endurava | enduràvem | enduràveu | enduraven | |
Pretèrit perfet | endurí | endurares | endurà | enduràrem | enduràreu | enduraren | |
vaig endurar | vas endurar | va endurar | vam endurar | vau endurar | van endurar | ||
Futur | enduraré | enduraràs | endurarà | endurarem | endurareu | enduraran | |
Condicional | enduraria | enduraries | enduraria | enduraríem | enduraríeu | endurarien | |
Temps compostos |
Pretèrit indefinit | he endurat | has endurat | ha endurat | hem endurat | heu endurat | han endurat |
Pretèrit pluscuamperfet | havia endurat | havies endurat | havia endurat | havíem endurat | havieu endurat | havien endurat | |
Pretèrit anterior | vaig haver endurat | vas haver endurat | va haver endurat | vam haver endurat | vau haver endurat | van haver endurat | |
Futur compost | hauré endurat | hauràs endurat | haurà endurat | haurem endurat | haureu endurat | hauran endurat | |
Condicional compost | hauria endurat | hauries endurat | hauria endurat | hauríem endurat | hauries endurat | haurien endurat | |
Mode subjuntiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Temps simples |
Present | enduri / endure | enduris / endures | enduri / endure | endurem | endureu | endurin / enduren |
Pretèrit imperfet | endurara | endurares | endurara | enduràrem | endurareu | enduraren | |
endurès | enduressis | endurès | endurèssim | endurèssiu | enduressin | ||
Futur | enduraré | enduraràs | endurarà | endurarem | endurareu | enduraran | |
Temps compostos |
Pretèrit perfet | hagi endurat | hagis endurat | hagi endurat | haguem endurat | hagueu endurat | haguen endurat |
Pretèrit pluscuamperfet | haguès endurat | haguessis endurat | haguès endurat | haguèssim endurat | haguessiu endurat | haguessin endurat | |
haguera endurat | hagueres endurat | haguera endurat | haguèrem endurat | haguereu endurat | hagueren endurat | ||
Futur compost | hauré endurat | hauràs endurat | haurà endurat | haurem endurat | haureu endurat | hauran endurat | |
Mode imperatiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Present | endura | enduri / endure | endurem | endureu / endurau | endurin / enduren |
Catalán antiguo
[editar]endurar | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología
[editar]Del latín indūrāre ('endurecer').
Verbo intransitivo
[editar]Galaicoportugués
[editar]endurar | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología
[editar]Verbo transitivo
[editar]Verbo intransitivo
[editar]Occitano
[editar]endurar | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología
[editar]Del provenzal antiguo endurar ('sufrir').
Verbo transitivo
[editar]- 1
- Endurar, sufrir (llevar pacientemente).
endurar | |
brasilero (AFI) | [ĩ.duˈɾa(h)] (normal) [ẽ.duˈɾa(h)] (lento) |
carioca (AFI) | [ĩ.duˈɾa(χ)] (normal) [ẽ.duˈɾa(χ)] (lento) |
paulista (AFI) | [ĩ.duˈɾa(ɾ)] (normal) [ẽ.duˈɾa(ɾ)] (lento) |
gaúcho (AFI) | [ĩ.duˈɾa(ɻ)] (normal) [ẽ.duˈɾa(ɻ)] (lento) |
europeo (AFI) | [ẽ.duˈɾaɾ] |
alentejano/algarvio (AFI) | [ẽ.duˈɾa.ɾi] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
rima | a(ʁ) |
Etimología
[editar]Del galaicoportugués endurar ('sufrir'), y este del latín indūrāre ('endurecer').
Verbo transitivo
[editar]- 1
- Endurar, sufrir (llevar pacientemente).
- Sinónimo: endurecer.
Conjugación
[editar]Flexión de endurarprimera conjugación, regular
Provenzal antiguo
[editar]endurar | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología
[editar]Del latín indūrāre ('endurecer').
Verbo transitivo
[editar]- 2
- Endurar, sufrir (llevar pacientemente).
Verbo intransitivo
[editar]Referencias y notas
[editar]- ↑ Cuando ciertos prefijos están presentes, la agrupación natural de sílabas (fonética) puede cambiar. Algunos ejemplos son: transatlántico (trans-at-lán-ti-co en lugar de tran-sa-tlán-ti-co), subrayar (sub-ra-yar en lugar de su-bra-yar), abrogar (ab-ro-gar en lugar de a-bro-gar). Para estos casos en el lenguaje escrito se recomienda dividir la palabra agrupando el prefijo, sobre todo cuando influye en la pronunciación de la erre. Más información.
- 1 2 3 4 «endurar» en Diccionario de la lengua española. Editorial: Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española y Espasa. 22.ª ed, Madrid, 2001.
- ↑ «endurar» en Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Editorial: Academia de la Llingua Asturiana. Oviedo. ISBN: 9788481682083.
- ↑ «endurar» en Gran diccionari de la llengua catalana. Editorial: Institut d'Estudis Catalans. Barcelona, 1998.
- ↑ «endurar» en Vocabulari de la llengua catalana medieval. Editorial: IEC.
- 1 2 3 «endurar» en Dicionario de dicionarios do galego medieval.
Categorías:
- Español
- ES:Palabras agudas
- ES:Palabras trisílabas
- ES:Rimas:aɾ
- ES:Palabras provenientes del castellano antiguo
- ES:Verbos
- ES:Verbos transitivos
- ES:Verbos regulares
- ES:Verbos del paradigma amar
- ES:Verbos de la primera conjugación
- Asturiano
- AST:Palabras agudas
- AST:Palabras trisílabas
- AST:Rimas:aɾ
- AST:Verbos
- AST:Verbos transitivos
- AST:Primera conjugación
- Castellano antiguo
- OSP:Palabras provenientes del latín
- OSP:Verbos
- OSP:Verbos transitivos
- Catalán
- CA:Palabras agudas
- CA:Palabras trisílabas
- CA:Rimas:a
- CA:Palabras provenientes del catalán antiguo
- CA:Verbos
- CA:Verbos transitivos
- CA:Verbos intransitivos
- CA:Verbos regulares
- Catalán antiguo
- ROA-OCA:Palabras sin transcripción fonética
- ROA-OCA:Palabras provenientes del latín
- ROA-OCA:Verbos
- ROA-OCA:Verbos intransitivos
- Galaicoportugués
- ROA-OPT:Palabras sin transcripción fonética
- ROA-OPT:Palabras provenientes del latín
- ROA-OPT:Verbos
- ROA-OPT:Verbos transitivos
- ROA-OPT:Verbos intransitivos
- Occitano
- OC:Palabras sin transcripción fonética
- OC:Palabras provenientes del provenzal antiguo
- OC:Verbos
- OC:Verbos transitivos
- Portugués
- PT:Palabras agudas
- PT:Palabras trisílabas
- PT:Rimas:a(ʁ)
- PT:Palabras provenientes del galaicoportugués
- PT:Verbos
- PT:Verbos transitivos
- PT:Verbos regulares
- PT:Primera conjugación
- Provenzal antiguo
- PRO:Palabras sin transcripción fonética
- PRO:Palabras provenientes del latín
- PRO:Verbos
- PRO:Verbos transitivos
- PRO:Verbos intransitivos